10 korrik

10 korrik-mengjes {Lexim i perditshem :#Psalmi 88 :1-96 :16} {Studim i shpejte :#Psalmi 107 :1-110 :7}

“Bashkeqytetare me shenjeterit.” {#Efezianet 2:19}

Cfare do te thote me qenien tone qytetare te qiellit?Do te thote se ne jemi nen qeverisjen qiellore.Krishti,mbreti i parajses mbreteron ne zemrat tona;lutja jone e perditshme eshte, “U befte vullneti Yt,mbi dhé ashtu siç eshte edhe ne qiej. » Shpalljet e dala prej fronit te lavdise jane te marra lirisht prej nesh:i bindemi me hare dekreteve te Mbretit te Madh.Me pas,si qytetare te Jeruzalemit te Ri,ne ndajme nderet e parajses.Lavdia qe i perket shenjterve te lumturuar na perket neve,sepse ne jemi tashme femije te Zotit,tashme princa me gjak perandorak ;tashme ne veshim rroben e panjolle te drejtesise se Jezusit ;tashme kemi engjejt per te na sherbyer,te shenjtet per shoqerine tone,Krishtin per Vellain tone,Zotin per Atin tone dhe nje kurore pavdekesie per shperblimin tone.Ne ndajme nderet e qytetarise,sepse kemi ardhur te asambleja e pergjithshme dhe te Kisha e se parelindurve emrat e te cileve jane te shkruar ne qiell.Si qytetare,kemi te drejta te perbashketa per te gjithe pronesine e parajses.Portat prej perlash dhe muret prej krizoliti jane tonat;drita e kalter e qytetit qe nuk nevojit as fener as driten e diellit eshte e jona;i joni eshte lumi i jetes dhe dymbedhjete llojet e frutave qe rriten ne pemet e mbjellura anash tij;nuk ka asgje ne parajse qe nuk na perket. “Gjerat e tanishme,gjerat e ardhshme,” te gjitha jane tonat.Gjithashtu,si qytetare te parajses ne gezojme endjet e saj.A gezohen ato per mekataret qe pendohen—plangprishesit qe jane kthyer ?Po ashtu dhe ne.A kendojne lavdite e hirit triumfues?Ne bejme te njejten gje.A i hedhin kurorat e tyre ne kembet e Jezusit?Ndere te tilla qe kemi ne i hedhim po atje.A jane te mahnitur prej buzeqeshjes se Tij?Nuk eshte me pak e embel per ne qe banojme ketu poshte.A po presin me padurim ardhjen e Tij te dyte?Edhe ne presim dhe deshirojme me zjarr shfaqjen e Tij.Nese,atehere,ne jemi keshtu qytetare te qiellit,ecja jone dhe veprimet tona le te jene te perputhshem me dinjitetin tone te larte.

10 korrik-mbremje

“Keshtu erdhi mbremja e pastaj erdhi mengjesi:dita e pare.” {#Zanafilla 1:5}

Mbremja ishte “erresire” dhe mengjesi ishte “drite,” dhe prapeseprape te dyja jane te quajtura me emrin qe i jipet vetem drites!Kjo eshte disi e jashtezakonshme,por ka nje ngjashmeri te njejte ne perjetimin shpirteror.Ne çdo besimtar ka erresire dhe drite,prapeseprape ai nuk duhet te quhet mekatar per shkak se ka mekat në të,por ai duhet quajtur nje i shenjte sepse ai zoteron nje fare shkalle shenjterie.Ky do jete nje mendim shume ngushellues per ato qe po vajtojne per dobesite e tyre dhe qe po pyesin veten, “A mund te jem nje femije i Zotit ndersa ka kaq shume erresire brenda meje?”Po;sepse ti,ashtu si dita,nuk e merr emrin prej mbremjes,por prej mengjesit;dhe ne fjalen e Zotit per ty flitet sikur te ishe madje qe tani po aq perkryershmerisht i shenjte sa do jesh se shpejti.Je i quajtur femije i drites edhe pse erresira eshte ne ty akoma.Je i quajtur sipas asaj qe eshte cilesia mbizoteruese nen syte e Zotit,e cila do jete nje dite i vetmi parim qe do mbese.Ve re se mbremja erdhi e para.Natyrshem ne jemi erresire se pari persa i perket rradhes kohore dhe muzgu eshte shpesh i pari ne te kuptuarin tone te vajtueshem,duke na shpjere te kelthasim ne perulje te thelle, “O Perendi,ki meshire per mua,mekatarin.”Mengjesi vjen me pas,ai agon kur hiri mposht natyren.Eshte nje fjale e urte ajo e Gjon Bunianit, “Ajo qe eshte e fundit,nuk ka fund.”Ajo qe eshte e para,i dorezohet ne kohen e duhur asaj se fundit;por asgje nuk vjen mbas se fundit.Keshtu qe edhe pse je natyrshem erresire,kur nje here u bere drite ne Zotin,nuk ka mbremje qe do vije me pas; “dielli yt nuk do perendoje me.”Dita e pare ne kete jete eshte nje mbremje dhe nje mengjes;por dita e dyte,kur do te jemi me Zotin,perhera,do te jete nje dite pa mbremje dhe nje mesdite e perjetshme,e bukur e shenjte.