30 shtator
30 shtator-mengjes
« I kendoni himne lavdise se emrit te Tij ;bejeni zulmemadh levdimin e Tij. » {#Psalmi 66 :2}
Nuk na lihet sipas deshires per te lavderuar Zotin apo jo.Levdimi eshte borxhi me i duhur ndaj Zotit dhe çdo I Krishtere,si marresi i hirit,eshte i detyruar te levdoje Zotit dite per dite.Eshte e vertete se nuk kemi rregull te detyrueshme per levdim te perditshem ;nuk kemi urdherese per kenge dhe falenderime ne ore te caktuara ;por ligji i shkruar ne zemer na meson se eshte e drejte te levdosh Zotin ; dhe rregulla e pashkruar vjen te ne po me aq force sikur te kishte qene shenuar mbi pllaka guri ose sikur te na ishte dorezuar prej Sinait gjemues.Po,eshte detyra e Te Krishterit te levdoje Zotin.Nuk eshte veçse nje ushtrim i kendshem por eshte edhe detyrimi absolut i kesaj jete.Ju qe jeni gjithmone duke vajtuar,mos mendoni se jeni te pafaj ne kete drejtim ose mos perfytyroni se mund ta kryeni detyren tuaj ndaj Zotit pa kenge lavderimi.Jeni te detyruar prej lidhjeve te dashurise se Tij te bekoni emrin e Tij per aq gjate sa jetoni dhe levdata e Tij do te jete vazhdimisht ne gojen tuaj,sepse jeni te bekuar me qellim qe ta bekoni ; « populli qe kam formuar per Vete do te shpalle levdimet e mia. »Dhe nese nuk levdoni Zotin,nuk po jipni frutin qe Ai,si Bujku Hyjnor,ka te drejte te prese prej duarve tuaja.Prandaj harpa juaj mos u varte mbi shelgjet por zbriteni poshte dhe perpiqu,me nje zemer mirenjohese,per te prodhuar melodine e saj me te larte.Ngrehuni dhe kendoni levdatat e Tij.Cdo agim,ngre notat e tua te falenderimit dhe çdo perendim dielli u ndjekte prej kenges tende.Ngjesh token me lavderimet e tua ;rrethoe me nje atmosfere melodie dhe Vete Zoti do te degjoje prej qiellit dhe do te pranoje muziken tende.
Edhe keshtu te dua,do te te dua permot
Dhe do te te kendoj per levdim
Sepse je i shumedashuri im o Zot
Dhe shpetimtari Mbreti im.
30 shtator-mbremje
« Nje qen i gjalle vlen me teper se nje luan i ngordhur. » {#Ekleziast 9 :4}
Jeta eshte nje gje e çmuar dhe ne formen e saj me te ulet ajo eshte siper vdekjes.Kjo e vertete eshte teper e sigurte ne gjerat shpirterore.Eshte me mire te jesh me i vogli ne mbreterine e qiellit se sa me i madhi jashte saj.Shkalla me e ulet e hirit eshte me e larte se zhvillimi me fisnik i natyres se patjetersuar.Atje ku Fryma e Shenjte mbjell jeten hyjnore ne shpirt,ka nje depozite te çmuar qe asgje prej rafinimeve te edukimit nuk mund ta barazoje.Hajduti mbi kryq ia kalon Cesarit ne fron ;Llazari midis qenve eshte me mire se sa Cicero midis senatorve dhe I Krishteri me i paditur eshte nen syte e Zotit me i madh se Plato.Jeta eshte stema e fisnikerise persa i perket gjerave shpirterore dhe njerezit pa te jane vetem mostra me te vrazhda ose me te perpunuara te se njejtit material te pajete,duke nevojitur te ngjallen,sepse jane te vdekur ne shkelje dhe mekate.
Nje predikim ungjillor,i dashur,i gjalle,sado i varfer ne lende dhe i trashe ne stil,eshte me mire se fjalimi me i mire por i zbrazur prej vajosjes dhe fuqise.Nje qen i gjalle ruan me mire se nje luan i ngordhur dhe i sherben me shume te zotit te tij ; dhe po keshtu predikuesi me i varfer shpirterisht eshte pafundesisht per tu parapelqyer nga gojetari me i shkelqyeshem qe nuk ka urtesi perveç asaj te fjaleve,nuk ka energji perveç ate te tingullit.E njejta gje vlen per lutjet tona dhe ushtrimet e tjera fetare ;nese jemi te gjalleruar ne to prej Frymes se Shenjte,ato jane te pranueshme per Zotin me ane te Jezu Krishtit edhe pse ne na duken gjera te pavlershme ;ndersa punet tona te medha ne te cilat zemrat tona mungojne,ashtu si luane te ngordhur,jane thjesht mersha nen syte e Perendise se gjalle.O per gulçime te gjalla,psheretima te gjalla,shkurajime te gjalla,se sa kenge te pajete dhe qetesi te vdekur.Me mire cila do gje qofte se sa vdekja.Skermitjet e qenit te ferrit te pakten do na mbajne zgjuar,por besimi i vdekur dhe besimshpallja e vdekur,çfare mallekimesh me te medha mund te kete valle nje njeri ?Na ngjall,na ngjall,O Zot !